|
| ||
|
سخن روز |
سلطان عشق، تشنهلب کربلا حسین تن چاکچاک از ستم اشقیا حسین والی امر بودی و تسلیم کردگار ای مظهر خدا ولی و رهنما حسین سر حلقه تمام شهیدان عالمی ای نور غیب و رحمت بیانتها حسین مانند تو نبوده کسی در جهان و نیست ای پردهدار کعبه صدق خدا حسین اسلام رونقش ز وجود تو بوده است در راه دین ز نور یقین جانفدا حسین یاران باوفای تو از جان گذشتهاند مرات ذات حق به زمین و سما حسین در هر محرم از غم تو محشری به پاست جان روشن از ولای تو اصل ولا حسین صابر نهاده سر بدر آستانهات بنما نظر به خستهدلی مبتلا حسین برچسبها: کاروان شعر, غزل شماره ۷۲۱ [ دوشنبه ۱۴۰۱/۰۵/۱۷ ] [ 13:57 ] [ آذر ]
ای جلالِ کبریائی از وجودت آشکار ای جمالِ ذاتِ حق ای مُلکِ دل را شهریار ای حسین بن علی ای منبعِ جود و سخا ای رخِ نورانیت آئینهدارِ کردگار ای که عشقت بُرده صبر و طاقت از پیر و جوان ای که نامِ نامی تو در دو عالم پایدار ای که حُسنِ عالمافروزت به سانِ نورِ طور موسی جان را نموده از تجلی نور بار در شجاعت ای ولیالمومنین باشی شهیر چون تو جانباز و فداکاری ندیده روزگار در سخاوت شهره و ضربالمثل در خاص و عام در رشادت نیست مانندت توئی عالممدار نغمههایت دلنشین و خطبههایت آتشین ای عزیزِ فاطمه ای پیشوای نامدار روی دستت شد شهید آن کودکِ پاک و رضیع بوده صبر و طاقتت مانند کوهی استوار یکصد و هفتاد و دو جانباز در راهت شهید گر چه شد مشهور هفتاد و دو تن ای گلعذار نوجوانانِ بنیهاشم ز عشقت جان فدا حضرتِ عباس در دشتِ بلا شد جاننثار خواهرانت وای و ویلاگو اسیر و در به در خاندانت در مصیبت غمگسار و سوگوار خیمهگاهت شد شرربار از جفای خصمِ دون حضرتِ سجاد زینالعابدین شد بیقرار صابرا عشقِ حسین بن علی فیضت دهد طبعِ شیوای تو باشد پُر ز درِّ شاهوار برچسبها: کاروان شعر, غزل شماره ۳۱۰ [ یکشنبه ۱۴۰۱/۰۵/۱۶ ] [ 7:43 ] [ آذر ]
عهد کردم که دگر خواهشِ بیجا نکنم دل نبندم به کسی، میل و تمنا نکنم عهد کردم نروم بَر درِ کس بهرِ طمع ثروت و سیم و زر و مال، تقاضا نکنم عهد کردم نزنم دم ز وفاداری و مهر شور و غوغا ز غمِ عشق تو بر پا نکنم عهد کردم نروم جز به خراباتِ مغان ترکِ جامِ می و پیمانه صهبا نکنم عهد کردم نزنم بوسه به جُز بر لبِ جام روی دل جانبِ هر جاهل و نادان نکنم عهد کردم نخورمگولِ ریاکاران را جز صفا با دلِ غمدیده شیدا نکنم عهد کردم به رهِ عشقِ تو باشم صابر با همه خلقِ جهان فتنه و غوغا نکنم برچسبها: کاروان شعر, غزل شماره ۵۷۰ [ سه شنبه ۱۴۰۱/۰۵/۰۴ ] [ 0:10 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــهي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـهي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــهي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقهي خون است دلســوختـــهي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــدهي بـــيسرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــمپـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شدهٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آوارهي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــدادهي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم والهي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
