سخن روز

پيوندهای روزانه

منِ حساس و بی‌دل سینه‌ای آتش‌فشان دارم
غمی جاوید از عشقِ بُتی نامهربان دارم
دلِ غمدیده از سیر و سفر خُرم نمی‌گردد
نه میلِ گردش و نی آرزوئی در جهان دارم
به صحرای جنون مجنونتر از مجنونِ لیلایم
به هر جا خیمه‌ای از غم نمایان شد مکان دارم
سرِ سودائیم سامان نمی‌گیرد پریشانم
دلی آشفته و جسمی نحیف و ناتوان دارم
به دریای حوادث کشتی بی‌لنگرم، لیکن
نگاهی سوی دنیای صفای بی‌نشان دارم
چه گویم، سوختم خاموش بودم، دم فروبستم
بیانی آتشین ز احساسِ گُنگی بی‌زبان دارم
نگردد خودپرست آگه ز اندوهِ فراوانم
روانی منقلب، فکری چو دریا بی‌کران دارم
محبت رخنه‌ها در قلب و جانم کرد و مدهوشم
دلی بی‌انتهاتر از فضایِ آسمان دارم
به زیرِ پنجه نامرئی غم شد تنم لرزان
شرارِ عشق قلبم را بسوزد، سوزِ جان دارم
تلاطمهای دریای درونم را نبیند کس
ندارد لنگری کشتی جانم، کی امان دارم
نوای عشقِ صابر باشد از اعماقِ احساسش
فغان از دل کشد شوری به سر عشقی نهان دارم


برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۴۶۵
[ پنجشنبه ۱۴۰۱/۰۸/۱۲ ] [ 14:52 ] [ آذر ]

من گمشدۀ عشقِ توام نام ندارم

بي وصلِ تو عيش و خوشی و كام ندارم

من كُشته شدم كُشتۀ احساس و محبت

بي وصلِ تو يك لحظه من آرام ندارم

اندوه و غم و غصۀ من از غمِ عشق است

شوری به دل از غصۀ ايام ندارم

يك لحظه نشد محو شوی از نظرِ من

با صبحِ رُخت تيرگی شام ندارم

از من ببريدی و مرا ترك نمودی

ليكن به خدا بی تو دل آرام ندارم

آرامِ دل و روح منی راحتِ جانی

من كار به آغاز و به فرجام ندارم

در دامِ غمِ هجر تو عمرم به سر آمد

از بادۀ وصلت به كفم جام ندارم

از نام گريزانم و از ميل و هوس دور

من كار به جاه و نَسَب و نام ندارم

پيوند دل از پيرِ مغان قطع نگردد

من روی طلب جانبِ هر عام ندارم

صابر شده‌ام در دلِ من رازِ نهانست

از عشق عيان گشتم و انجام ندارم


برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۴۶۸
[ سه شنبه ۱۴۰۱/۰۸/۰۳ ] [ 14:20 ] [ آذر ]

سرمست عشق در برِ رندان نشسته‌ام
مسرور و شاد و خرم و خندان نشسته‌ام
در دل ز حادثاتِ جهان ترس و بیم نیست
در بزمِ شوق و محفلِ خوبان نشسته‌ام
مجنون‌صفت ز وادی حیرت گذشته‌ام
بی‌خود ز خویش واله و حیران نشسته‌ام
جان را نثارِ مقدمِ جانان نموده‌ام
در محفلِ محبتِ جانان نشسته‌ام
زد سازِ عشق مطربِ غیبی به جان و دل
بر شاخِ ذوق شاد و غزلخوان نشسته‌ام
در گوشِ هوشِ من همه‌ شب نغمه وفاست
در نزدِ دوست گوش به فرمان نشسته‌ام
وارسته‌ام ز هستی و دنیا و ماسوا
در عرشِ قدسِ ایزدِ منّان نشسته‌ام
صابر شدم به درگه میخانه‌ام مقیم
ساغر به کف، مقابلِ رندان نشسته‌ام


برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۳۶۵
[ سه شنبه ۱۴۰۱/۰۸/۰۳ ] [ 14:16 ] [ آذر ]

نه اعتنا به سکندر نه جام جم دارم

نه جاه و منصب و نی سکه و درم دارم

بود مطابقِ اندوه نامِ نامی حق

دلی ز غصه و اندوه پُر الم دارم

نبوده بهره و عیشی به مُلکِ پیدایش

کنون به اصلِ دو عالم رهِ عدم دارم

مکانِ اصلی روح و روان به عرشِ برین

ز ترکِ جان و بدن کی فغان و غم دارم

به عشقِ صاحبِ دل می‌کنم قیام و سجود

خوشم دلی ز صفا، پاک و محترم دارم

چه هوده مُلکِ جهان در تصرفم باشد

چو لطفِ ذاتِ الهی بود چه کم دارم

ز لطف و رحمتِ سلطانِ جان شدم صابر

نظر به لطف و کراماتِ ذوالکرم دارم


برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۴۶۲
[ سه شنبه ۱۴۰۱/۰۸/۰۳ ] [ 14:6 ] [ آذر ]

.: Weblog Themes By Iran Skin :.

درباره وبلاگ

اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي
ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي
بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم
ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي
از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است
دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي
آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم
ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي
كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست
غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي
من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم
ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي
افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم
سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي
ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس
ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي
مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم
آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي
شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم
دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي
از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت
آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي

                صابر کرمانی
امکانات وب
فروش بک لینک طراحی سایت