|
| ||
|
سخن روز |
شبِ قَدرست و شدم ساکنِ میخانه عشق میزنم بوسه به جامِ می و پیمانه عشق شبِ قدر است و مَلَک آمده از عرشِ وجود مژده وصل بیاورده ز جانانه عشق رهروِ وادی پُر وحشتِ رنجیم و بلا مقصد ماست حرمخانه و کاشانه عشق زاهدا طعنه بیجا مزن و خرده مگیر مستِ مستیم و خراباتی میخانه عشق عهدِ مجنون بگذشته است و کنون نوبتِ ماست دل بر آن لیلی لیلا شده دیوانه عشق هر چه باشد به جهان کهنه و فرسوده شود کهنه هرگز نشود قصه و افسانه عشق حرم و کعبه و دیرست زیارتگهِ عام قبله اهلِ محبت حَرَم و خانه عشق عاشقِ سوختهجان از سرِ اخلاص و نیاز سر نهادست در محفلِ شاهانه عشق صابر از سوزِ درون نغمه جانسوز سرود بوده از روزِ ازل واله و پروانه عشق [ پنجشنبه ۱۴۰۲/۰۱/۲۴ ] [ 19:48 ] [ آذر ]
پردهدار کعبه صدق و صفائی یاعلی مظهر ذات خدا مشکلگشائی یاعلی قرص مه از پرتو روی تو کسب نور کرد نور مطلق جلوه حق مرتضائی یاعلی افضلالاعمال مهر و عشق سلطان ولاست حج و عمره قبله و کوه منائی یاعلی گشتهای ممسوس ذات حق ز خود فانی شدی بدر ایمان و ولا نور خدائی یاعلی تا در میخانه فیض و عنایت باز شد ساقی سرچشمه آب بقائی یاعلی نوربخش آسمان معرفت رخسار توست جلوه جان و جهان نور و ضیائی یاعلی قرب حق را باید از راه ولایت طی نمود رهنمای انس و جان ایزدنمائی یاعلی همسر زهرای اطهر هستی و دست خدا جانشین و نور جان مصطفائی یاعلی صابر کرمانی از عشق رخت دیوانه شد جان دهد در راه وصلت دلربائی یاعلی [ چهارشنبه ۱۴۰۲/۰۱/۲۳ ] [ 6:20 ] [ آذر ]
شد روزِ عیدِ نوروز تا تهنیت بگویم اهلِ صفا بیایند پیمانهکش به کویم تحویلِ سال میگفت شیخی به خادمِ خویش سجاده را بینداز تا ذکرِ حق بگویم رندی ز وجد میگفت ساقی بده شرابم تا با شرابِ گلگون دلقِ ریا بشویم گفتا به غمگساری معشوقِ گلعذاری در بوستانِ عرفان بنما نظر به رویم با غنج و غمزه و ناز میگفت گل به بلبل بنما نظر ز شادی بر چهره نکویم در کف گرفت ساقی جام و سبوی باده گفتا که جرعهای نوش از ساغر و سبویم درویش خاکساری هو حق علی علی گو گفتا مصون بمانند رندان ز ذکرِ هویم صابر ز شوق و شادی مستِ شرابِ وصلت گفتا نگار آمد از مرحمت به سویم برچسبها: کاروان شعر, غزل شماره ۶۰۹ [ سه شنبه ۱۴۰۲/۰۱/۰۱ ] [ 14:31 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــهي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـهي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــهي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقهي خون است دلســوختـــهي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــدهي بـــيسرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــمپـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شدهٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آوارهي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــدادهي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم والهي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
