|
| ||
|
سخن روز |
یا کاشف الکرب عن وجه الحسین علیه السلام عاقــــب دیــدی ز جـورت عشق را رســــــــوا نمودم در مبــــــان عـاشقــانت شیـونی بــــر پـــــــا نمودم عشق می خندد به من کی میشوم رسوا به عالم من تـــــــو را رسواتـر از هـــر واله و شیـــــدا نمودم میشنیدم سـالـهـا ســاز دل غمگین خـــــــــــود را عـاقبت کـــــــوی محبت مسکـن و مــــــــاوا نمودم بــا خیــال دوست شــادم فـکـر او آرام بـخشــــــم گـــاه از هجران رویش شیــــون و غـوغـــــــا نمودم از جنـــــــون عشق گفتی ای فــــروغ روح و جـانـم خویش را مجنـونـتـــر از مجنــــــــون آن لیلی نمودم کشتی بی لـنـگــــــــرم در بحـــــــــر مـواج حـوادث دیــده را از مــوج طـوفــــــان غـمـت دریـــــــا نمودم کـهنـه و فـرسـوده چـون تقـویـم ســـال رفته باشم خسته گشتم بسکه مـن امـــروز را فــــــردا نمودم نی سکـونی نی قــراری نی امیـــدی نی وصــالی خویش را بـــازیـچـه بــر اطــوار ایــن دنیـــــــا نمودم التهـاب و اضطــــراب و انقلاب و شـــــور و مستـی دم به دم در گوش هوش یــک به یــک نجوا نمودم گفت بـا من التـهـاب آخـــر تــرا مفلــوک ســـــــازم گوش دادم حـــرف او را خنــــده ی بی جــا نمودم اضطراب آمـد میـــــــان سینه تــــا دل را بـگیـــــرد در پنـــــاه جــــــام می آن نقشه را خنثــی نمودم انقلاب آمـــد روانــــــــم را کنـــد تسخیـــــر گفتــم من همــــان رنــدم که ترک عالــم و عقبـی نمودم شــور و مستی مــــاند در جــان روح آمد در تـرنـم روح و جـــــــان را آشنـــــا بـا سـاغــر صهبا نمودم شهپــــــر دل بــرگشــود و اوج بـگرفتــــم زمستی سیــــــر معنی در حــــریـــم عالــــــم بـــالا نمودم صابــــر اشعار روانت بس روانبخش است و شیـوا چنـد می نالی چــرا من خـویــش را گویــــا نمودم برچسبها: غزليات [ دوشنبه ۱۳۸۹/۰۸/۲۴ ] [ 22:6 ] [ سيدعلي رضاهل اتايي ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــهي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـهي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــهي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقهي خون است دلســوختـــهي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــدهي بـــيسرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــمپـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شدهٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آوارهي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــدادهي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم والهي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
