|
| ||
|
سخن روز |
نباشد بهر من عیدی به دل رنج و غمی دارم ز آشوب جنون و غم به عالم عالمی دارم به هر کس آشنا گشتم بیان کردم غم دل را گمان کردم من بی دل نگار و محرمی دارم دلی زار و دژم دارم، به جان اندوه و غم دارم ز آه سینه سوزان عجب دود و دمی دارم دلم صد چاک و هر چاکش، بود آماج تیر غم ز اشک شور چشمانم به قلبم مرهمی دارم به چنگ عشق بنوازد دل و جان مرا جانان بیا بشنو نوایش را به دل زیر و بمی دارم ز عشق مونس جانم بریزد خون به دامانم که تا در دیدگان خود ز خون دل نمی دارم شدم پامال احساس و جفای خلق و جور و غم به هر دم در درون و جان ز حسرت ماتمی دارم ندارم اعتنا بر کس خراباتی و سرمستم ز لطف ساقی رندان به کف جام جمی دارم چو اسم اعظم حق، حضرت انسان کامل شد چه خوش در خاطر بی کینه اسم اعظمی دارم بگوئی صبر کن صابر به اندوه و غم و هجران تو پنداری من دلخسته اندوه کمی دارم برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۴۷۴ [ جمعه ۱۳۹۶/۱۱/۱۳ ] [ 20:49 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
