|
| ||
|
سخن روز |
ای قبله اهلِ وفا، با غمزه و ناز آمدی ای محرمِ اسرارِ ما با غمزه و ناز آمدی آرام می بخشی به جان ای نازنینِ مهربان در نزدِ اربابِ صفا با غمزه و ناز آمدی رویت بود رشکِ قمر لعلِ لبت شهد و شکر ای مظهرِ مهر و وفا با غمزه و ناز آمدی کمتر نما جور و جفا، کامِ مرا بنما روا ای شاهِ اقلیمِ بقا با غمزه و ناز آمدی در خاطر و قلب و روان نورِ جمالت شد عیان ای منبعِ نورِ خدا با غمزه و ناز آمدی عشقت به دل شد مشتعل، حُسنت ربوده دین و دل ای مه لقایِ دلربا با غمزه و ناز آمدی ای شاهدِ آشوبگر شامِ مرا بنما سحر ای سرورِ شاه و گدا با غمزه و ناز آمدی صابر بود دیوانه ات دیوانه افسانه ات ای دلفریبِ مه لقا با غمزه و ناز آمدی برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۸۲۲ [ جمعه ۱۳۹۶/۱۰/۰۱ ] [ 0:11 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
