|
| ||
|
سخن روز |
به گرد شعله شمع رخت پروانه ات باشم به جمع عشقبازان رخت افسانه ات باشم
خیالت هست با من هر کجا رفتم تو را دیدم
گرفتار غم عشق توام دیوانه ات باشم
مرا مستی ز حد بگذشته در میخانه و عشرت
خراب و مست از جام می و پیمانه ات باشم
تو شاه حسن می باشی،مثالت نیست در عالم
گدا و خاکسار مجلس شاهانه ات باشم
نیم پابند دام عقل دوراندیش و مسرورم
ز شور عشق، مست نرگس مستانه ات باشم
شدم صابر به جام و ساغرم ریزد می گلگون
ز شوق خاطر و دل خادم میخانه ات باشم برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره 511 [ شنبه ۱۳۹۵/۰۱/۱۴ ] [ 18:10 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
