|
| ||
|
سخن روز |
سرمست عشق در بر رندان نشسته ام مسرور و شاد و خرم و خندان نشسته ام
در دل ز حادثات جهان ترس و بیم نیست
در بزم شوق و محفل خوبان نشسته ام
مجنون صفت ز وادی حیرت گذشته ام
بی خود ز خویش واله و حیران نشسته ام
جان را نثار مقدم جانان نموده ام
در محفل محبت جانان نشسته ام
زد ساز عشق مطرب غیبی به جان و دل
بر شاخ ذوق شاد و غزلخوان نشسته ام
در گوش هوش من همه شب نغمه وفاست
در نزد دوست گوش به فرمان نشسته ام
وارسته ام ز هستی و دنیا و ماسوا
در عرش قدس ایزد منان نشسته ام
صابر شدم به درگه میخانه ام مقیم
ساغر به کف،مقابل رندان نشسته ام برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره 365 [ سه شنبه ۱۳۹۴/۱۲/۱۸ ] [ 20:26 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
