برای پیر وجوان شادی دل و جان باد

دوستان برای تبریک سال نو این غزل را بجا و شایسته انتخاب کرده بودند

اینکه اولین بارکجا این شعر ارسال میشود و چه نتیجه ای دارد در جای خود

خواهد آمد.

اما آنچه که باعث نوشتن این مقال میشود  تفاوت نسخه ای است که در

 آستانه سال قبل حقیر  ذکر کرده و نسخه ای که به جا  و با حاشیه ای

زیبا امسال آورده شده است . ممکن است برای خواننده با دقت و پیگیر ما

شبهه ای ایجاد کند که کدام یک اثر طبع استاد است؟

باید بگویم برای من که با سبک و روحیه استاد آشنا  بودم خواندن شعر

 کافیست تا به اصل بودن آن پی ببرم اما توضیح همگانی آن:

در سال ۷۴  روزی آقای صابر برایم شرح  نشر خصوصی اولین بار این

غزل را تعریف کردند که هم شعر و هم شرح ماجرا برایم دلچسب بود

و این باعث شد تا در آستانه سال نو همانسال دست خط آقا را در کارت

تبریکی که به همت آقای خزایی وبا کمک کوچکی از سوی من به چاپ

رسید فتوکپی کرده وبصورت محدودی به جهت معاریف ارسال کنم که

 ماخذ من در ذکر آن بود و اما چنانکه مصداق دارد شاعران کثیرالشعر

پس از سالها با یادآوری بیت یا حتی مصرعی از یک غزل (چه برسد به

بخشی از آن غزل) به یاد آوری یا بهتر بگویم بازسازی آن میپردازند و

حضرت استاد نیز از این قاعده بسیار استفاده کرده است.

باری سالی چند گذشت و استاد در شب عید این نسخه را به شکل

 جدید نوشته و به دوستان(ونه همه)هدیه دادند که کمتر از نسخه

 اصلی نبود ونشان طبع روان ونشاط خاطر ایشان. در رباعیات نیز

 این امرتکرار شده است .نمونه بارز این در آثار دیگر شعرای نامی 

با مراجعه به دیوان کبیر(دیوان شمس) میتوان یافت. بصورت خلاصه

این تواتر و تکرار نشان از مضمون بارز و شیوایی کلام و یا اهمیت

موضوع دارد که شاعر را بعد از سالها بیاد  آن می اندازد . امیدوارم این

توضیحات بقدر مقدور مورد استفاده قرار گیرد