|
| ||
|
سخن روز |
مظهرِ حق روی دلربای محمد پرتو جان جلوۀ لقای محمد نایرۀ عشق او به سینۀ سوزان مهرِ فروزانِ دل ضیای محمد هستی عالم طفیلِ هستی پاکش خلقِ جهان را رَسَد صفای محمد فخر به شاهان کند ز منزلت و قرب هر که شود خادمِ سرای محمد ریزه‌خورِ خوان اوست حاتمِ طائی هست فزون از بیان سخای محمد فیض رسد صبح و شب ز عالمِ بالا ذکرِ مَلَک در فَلَک ثنای محمد شهرۀ عالم بود جلالِ سلیمان ز آن همه حشمت بود گدای محمد بهرِ سرور و نشاطِ خاطرِ خوبان صبح و مسا می‌رسد ندای محمد شاهد و مشهود و هم شهید و امین است پیر و جوان جانفدا، فدای محمد صابرِ کرمانی خجسته‌خصالم از کرم و رحمت و عطای محمد برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۲۲۶ [ چهارشنبه ۱۴۰۴/۰۶/۱۹ ] [ 12:8 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
