|
| ||
|
سخن روز |
مستی و مهر و وفا شیوه و کارم باشد در کفِ پنجۀ غم قلبِ فکارم باشد گردش و سیر و سفر از غمِ دل هیچ نکاست غم‌زدا چهرۀ تابندۀ یارم باشد با خیالش من دلسوخته می‌سازم، لیک روز و شب غصه به جان و دلِ زارم باشد همه گویند به من ترکِ محبت بنمای نتوان ترک کنم، عشق شعارم باشد روی زیبای فریبای برافروخته‌ای گلشنِ خُرّم و فردوس و بهارم باشد صابرم داغِ غمِ عشق قرار از دل بُرد شعلۀ عشقِ شرربار، شرارم باشد برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۱۹۴ [ شنبه ۱۴۰۴/۰۶/۰۸ ] [ 14:18 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
