|
| ||
|
سخن روز |
صدای قُمری و بلبل به گوش آمد، بهار آمد بهارِ عالم‌افروز از فُروغِ حُسنِ یار آمد قدح بر کف کنارِ جوی باشد لالۀ سوزان ببین نرگس کنارِ لاله مست و میگسار آمد نسیمِ صبحِ نوروزی دَمَد جان در تنِ مرده بنفشه در برِ سنبل به طرفِ جویبار آمد بود دشت و دَمَن خوش‌رنگ‌تر از مخملِ اَخضر صدای نغمۀ مرغانِ خوش‌الحان چو پار آمد طراوت‌زا بود گلزار و باغ و گلشن و صحرا گهر ریز است ابرِ نوبهاری مُشکبار آمد بگو با عاشق بی‌دل بساط عیش را آور که وقت‌ِ عیش و نوش و شادی و بوس و کنار آمد بهشت و روضۀ رضوان به زاهد باد ارزانی که ما را دیدنِ دلدار عیشی پایدار آمد بگو با ساقی مجلس بیا پیمانه را پر کن که مستِ جامِ می، شد کامران و کامکار آمد وَرای عالمِ حس نغمۀ عشق آید از بالا که صابر بشنود آن نغمه را با‌اعتبار آمد برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۲۲۳ [ سه شنبه ۱۴۰۴/۰۲/۳۰ ] [ 18:9 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
