سخن روز

پيوندهای روزانه

فصلِ بهار و خرمی، عیشِ دل و جان می‌رسد
شادی دل، آرامِ جان، فیضِ فراوان می‌رسد

آید نسیمی مشک‌بو، گل می‌دهد بر طرفِ جو
بنگر ببین آثارِ هو، خوشنودیِ جان می‌رسد

غم رَخت بربست از جهان برخیز و شادی کن عیان
سازی بزن، شعری بخوان، رحمت ز رحمان می‌رسد

خُرم بود باغ و چمن از عطر یاس و یاسمن
شد با لطافتِ نسترن الطافِ سبحان می‌رسد

از یُمنِ ماهِ فرودین باشد زمردگون زمین
رو دشت و صحرا را ببین، هجران به پایان می‌رسد

شادی صابر آن زمان آید نگارِ مهربان
آرام گیرد در جهان سرخوش به سامان می‌رسد


برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۱۸۷
[ جمعه ۱۴۰۴/۰۱/۰۸ ] [ 19:6 ] [ آذر ]

.: Weblog Themes By Iran Skin :.

درباره وبلاگ

اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي
ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي
بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم
ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي
از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است
دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي
آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم
ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي
كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست
غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي
من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم
ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي
افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم
سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي
ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس
ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي
مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم
آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي
شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم
دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي
از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت
آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي

                صابر کرمانی
امکانات وب
فروش بک لینک طراحی سایت