سخن روز

پيوندهای روزانه

به عیش و نوش و طرب کوش، نوبهار آمد
گذشت فصلِ زمستان و گل به بار آمد

بریز باده به پیمانه ساقیا امروز
که موسمِ طرب و شادی و بهار آمد

نوای بلبل و قمری مَرا به وجد آورد
زمانِ خوش‌دلی و عیشِ روزگار آمد

شبِ فراق گذشت و دمیده صبحِ وصال
به بزم و محفلِ ما یارِ گل‌عذار آمد

به پایکوبی و رقص و سماع برخیزم
که مطربِ دل و جان مَست و می‌گسار آمد

به خنده لب بگشایم زنم ترانهٔ شوق
که باز در برِ من، خوش‌خرام یار آمد

به شادمانی ما رشک می‌برد ناهید
نوای عشق و محبت ز هر کنار آمد

سُرودِ مهر بود شعر و نغمهٔ صابر
بهار آمد و در بزمِ دل، نگار آمد


برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۲۲۲
[ چهارشنبه ۱۴۰۴/۰۱/۰۶ ] [ 19:41 ] [ آذر ]

.: Weblog Themes By Iran Skin :.

درباره وبلاگ

اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي
ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي
بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم
ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي
از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است
دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي
آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم
ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي
كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست
غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي
من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم
ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي
افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم
سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي
ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس
ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي
مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم
آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي
شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم
دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي
از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت
آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي

                صابر کرمانی
امکانات وب
فروش بک لینک طراحی سایت