|
| ||
|
سخن روز |
صد شکر و سپاس از می و میخانه گذشتیم از رطل و خم و ساغر و پیمانه گذشتیم در وادی پُر شورِ جنون پای نهادیم دیوانه‌‌دل از کعبه و بتخانه گذشتیم دیدیم جهان قصه و افسانه و وهم است از قصه و اندیشه و افسانه گذشتیم ما برتر و بالاتر از اوهام و خیالیم از کعبه و دیر و حرم و خانه گذشتیم مستیم و خرابیم ز صهبای حقیقت از هر دو جهان سرخوش و مستانه گذشتیم گویند که حُکمی نبود بهرِ مجانین از جان و جهان واله و دیوانه گذشتیم در مکتبِ دل یک الف از عشقِ تو خواندیم از هستی موهوم، حکیمانه گذشتیم بگذشته زخود صابرِ کرمانی مفتون گوید ز خود و بی‌خود و بیگانه گذشتیم برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۵۹۴ [ یکشنبه ۱۴۰۲/۱۲/۰۶ ] [ 2:20 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
