|
| ||
|
سخن روز |
رهزنِ آدم به جنّت خالِ هندوی تو بود حُسن و زیبائی یوسف، جلوه‌ی روی تو بود آن یدِ بیضا که موسی از کَفَش ظاهر شدی پرتوِ نوری از آن رخسارِ نیکوی تو بود معجز عیسی‌بن‌مریم، مردگان را زنده کرد نفخه‌ای از آن لبِ لعلِ سخنگوی تو بود انبیا را رهنمائی، اولیا را پیشوا نورِ حق ظاهر از آن رخسارِ مینوی تو بود ای وَلایت، باعثِ فیض و نجاتِ جن و انس رشتۀ دل‌های خاصان، رشتۀ موی تو بود درمیانِ جمع تنها با تو سرگرمم مدام هر طرف رو کرده‌ام ، روی دلم سوی تو بود هرکه بشناسد تو را از هر دو عالم بگذرد سلسله بر پای دل، زلفِ سمن بوی تو بود می‌بری دین و دل و آرام را با یک نگاه جذبه عشقِ خدا، در چشمِ جادوی تو بود صابرا حُبِّ علی آرامشِ جان بخشدت خوش بگو مولی‌الموالی نامِ دلجوی تو بود
برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۲۷۹ [ شنبه ۱۴۰۱/۱۱/۱۵ ] [ 11:8 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
