|
| ||
|
سخن روز |
در برِ اغیار نازِ یار را باید کشید نازِ آن گلچهره عیار را باید کشید عاشقی بارِ غم و اندوه بر دوشت نهد سالکِ این ره چو گشتی بار را باید کشید گر شدی از عشقِ جانان رند و مست و سرفراز بر سرِ دارِ فنا آزار را باید کشید در گلستانِ جمالِ یارِ زیبای عزیز عشوه‌های نرگسِ بیمار را باید کشید تا توانی جد و جهد و کوشش و همت نما سرخوش و بشاش جورِ کار را باید کشید گر بخواهی لذتی از وصلِ رُخسارش بری ناز و غنج و غمزه دلدار را باید کشید صابرِ کرمانی رند و قلندر دل سرود جورِ آن یار پری‌‌رخسار را باید کشید برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۳۰۴ [ سه شنبه ۱۴۰۱/۰۹/۰۸ ] [ 16:21 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
