|
| ||
|
سخن روز |
بسته‌ی زنجیرِ غم، این دلِ دیوانه‌ام سازِ محبت بود نغمه‌ی مستانه‌ام ز لطفِ پیرِ مغان به بزمِ میخوارگان ز باده لبریز شد ساغر و پیمانه‌ام شمعِ محبت بسوخت خرمنِ جان مرا در شرر و شعله‌اش دلشده پروانه‌ام در برِ پیر و جوان ز سوزِ عشقِ نهان شهره و ضرب‌المثل قصه و افسانه‌ام از سر و جان و جهان گذشته‌ام این زمان که جان فدای غمِ شاهد و جانانه‌ام جذبه‌ی عشق و وفا هست به جان و دلم واله و شوریده‌سر، بی‌دل و دیوانه‌ام شعله سوزانِ عشق سوخت وجودِ مرا در شرر و شعله‌اش ز خویش بیگانه‌ام گاه ز شورِ جنون نغمه‌سرائی کنم گاه ز عقل و خرد، عاقل و فرزانه‌ام صابر شیرین‌بیان شاد و خوش و نغمه‌خوان گفت به مُلکِ جهان ساکنِ میخانه‌ام برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۳۸۰ [ پنجشنبه ۱۴۰۰/۰۸/۰۶ ] [ 18:25 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
