|
| ||
|
سخن روز |
خبر از رفتنِ خود می‌دهی ای دوست چرا که مرا نیست دگر طاقت اندوه و عزا بر سَر شاخه توفیق مرا بوده مکان بلبل نغمه‌سرایم به گلستانِ ولا شور و احساس مرا سوز و نوائی دگر است در دلم بوده تجلی ز ولای مولی عشق‌‌می‌ورزم و شد عاشقیم شهره شهر خادمِ آل‌عبایم، به جهانم تنها اولیا را ز دل و جان همه جان می‌جویم مرغِ خوش‌نغمه عشقم شده‌ام نغمه‌سرا مِهر آن چار مُحمد بود اَنهار بهشت حُب آن چار علی، نورِ روان فیض و عطا جلوه فاطمه آن دخت رسول ثقلین بوده از روزِ ازل در دل و در باطن ما هست صبرِ حسنی در من و هستم صابر عاشق روی حسین‌بن‌علی در دو سرا دوستی و کرم موسی و جعفر باشد حَسن عسکری از لطف به من کرده سخا صحب‌الامر به هر امر مَددکار من است سایه مرحمتش به بود از ظِل هُما کرد معراجِ روان صابر کرمانی و گفت ایهاالناس جهان نیست به جز جور و جفا برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۳ [ پنجشنبه ۱۴۰۰/۰۷/۱۵ ] [ 18:5 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
