|
| ||
|
سخن روز |
خلوت‌نشینِ گوشه میخانه توام مست و خرابِ ساغر و پیمانه توام با شور حال و جذبه و سوزِ نهاد و دل مجنونِ عشق و واله و دیوانه توام می‌سوزم و تمامِ وجودم شود هبا بر گِردِ شمعِ روی تو پروانه توام از آستانِ فیضِ تو جائی نمی‌روم من خاکسارِ درگه کاشانه توام در پرده خیال تجسم کنی مدام ای یارِ دلفریب من افسانه توام صابر شدم نوایِ محبت کشم ز دل پیمانه‌نوشِ مجلسِ شاهانه توام برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۳۸۵ [ سه شنبه ۱۳۹۹/۰۶/۰۴ ] [ 21:19 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
