|
| ||
|
سخن روز |
مونسِ روح و قلب و جان حضرتِ صاحب الزمان حاکم روح و هم روان حضرتِ صاحب الزمان فروغِ حُسن روی او شعشعه وجود و جان آمرِ امر در جهان، حضرتِ صاحب الزمان فیض رسان عالمی بود امامِ انس و جان قدرتِ او بود عیان حضرتِ صاحب الزمان مظهرِ ذاتِ کبریا، رهبرِ راهِ اولیا هم به عیان و هم نهان حضرتِ صاحب الزمان متصل ولای او پاک دلست و بی ریا جلوه نما به هر زمان حضرتِ صاحب الزمان فروغِ جاودانه اش در آسمان و در زمین ولای او به از جنان حضرتِ صاحب الزمان سر بگذار صابرا ز صدقِ دل به پای او هست ولیِ رازدان حضرتِ صاحب الزمان برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۶۳۱ [ چهارشنبه ۱۳۹۹/۰۱/۲۰ ] [ 20:54 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
