|
| ||
|
سخن روز |
هر کجا میروی ای مونس جان زود بیا بی تو آرام ندارم به جهان زود بیا منم آن طایرِ بی بال و پرِ سوخته دل که ز عشقت بزنم داد و فغان زود بیا ای ستمگر ز غمت کالبدی بی جانم میدمی در تنِ من روح و روان زود بیا تیره و تار ز غم شد افقِ خاطر من روی زیبای تو گردیده نهان زود بیا در دلِ سنگ تو آهِ دل من بی اثر است سیلِ خونابِ دلم گشته روان زود بیا کوهِ صبرم شده چون موم به من یاری کن نیست دیگر به تنم تاب و توان زود بیا ای جفاپیشه بی رحم به من رحم نما از غمت قامت من گشته کمان زود بیا آشنای تو غریبِ همه عالم باشد کُنجِ تنهائی و غم شد نگران زود بیا صابر از بیم جفای تو ندارد آرام صبر و آرام توئی در دل و جان زود بیا برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۳۸ [ سه شنبه ۱۳۹۷/۱۰/۱۱ ] [ 19:9 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
