|
| ||
|
سخن روز |
دخترِ شاهِ ولایت مونسِ جان زینب است یارِ سلطانِ شهیدان مهرِ تابان زینب است صبرِ او ضرب‌المثل باشد در این عالم بدان اسوه‌ای بهر زنان، در مُلکِ ایمان زینب است در وفاداری نمی‌باشد نظیرش در جهان گوهرِ مقصود بحرِ عشق و عرفان زینب است پرورش او یافت در دامانِ مهرِ فاطمه آن ولیه، پرتوی از نورِ ایقان زینب است از پدر بردی شهامت ارث را با شورِ عشق در جهانِ معرفت، تابان و رخشان زینب است صابرا دستِ توسل زن به دامانِ علی صابره، مظلومه و آرامِ خوبان زینب است برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۴۵ [ پنجشنبه ۱۴۰۳/۱۰/۲۷ ] [ 19:21 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
