|
| ||
|
سخن روز |
یک لحظه با تو به از صد هزار سال ای یارِ گلعذارِ پری‌روی بی‌مثال رویت منورست چو خورشیدِ تابناک دل می‌بری به غمزه ابروی چون هلال ضرب‌المثل شدست در آفاق حُسنِ تو ای شاهدِ پریوشِ زیبای مه‌جمال آبِ حیات نوشِ لب جانفزای توست نوشید خضر و یافت بقا آن خجسته‌فال تا هست در سرم هوسِ رویِ ماهِ تو بر لوحِ خاطرم ننشیند غم و ملال با یک اشاره کرده مسخر دلِ مرا سُلطانِ ملکِ عشق و صفا مظهرِ جلال دیدم چو خالِ کُنجِ لبِ یار گفتمش هندو نشسته بر لبِ سَرچشمه زلال بگذشته شامِ غصه و هجرانِ روی تو شادی و عیش و نوش کنم موسمِ وصال صابر نهاده سر به درِ آستانه‌ات ای شهریارِ کشورِ دل ای نکوخصال برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۳۵۱ [ شنبه ۱۳۹۹/۰۷/۱۲ ] [ 18:45 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
