|
| ||
|
سخن روز |
از ادیبِ عشق درس آموختم بینا شدم مکتب و ملا ندیدم، عارف و دانا شدم تا شدم خالی ز خویش و فانی و محو وفنا پُر شدم از یار و مست و واله و شیدا شدم هر کجا رفتم فریب و خدعه و نیرنگ بود در درونِ خویش رفتم فارغ از دنیا شدم ذره ذره هستیم شد محوِ نورِ عشقِ دوست پاکدل روشن روان از همتِ مولا شدم نغمه و شعر و نوایم رمزِ عشق و عاشقی است پاکبازِ راهِ حق با همتِ والا شدم سر به صحرای جنون، مجنون صفت بنهاده ام در جهانِ عشق، محو جلوه لیلی شدم کیست لیلی پرتوی از شمسِ نیروبخشِ عشق روز و شب من ره نوردِ وادی و صحرا شدم صابرم درسِ وفا آموختم از پیرِ عشق بارِ دیگر در گلستانِ صفا گویا شدم برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۴۳۱ [ پنجشنبه ۱۳۹۵/۱۰/۱۶ ] [ 18:8 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
