|
| ||
|
سخن روز |
ما دین و دل به جلوه دلدار داده ایم هستی و عمر را به غمِ یار داده ایم بیمارِ عشق را نبود چاره غیرِ مرگ ما جان و مال، در رهِ دلدار داده ایم موسی جان ز جلوه عشق است، محوِ حق سر در هوای پرتوِ دیدار داده ایم مستیم و باده نوش و خراباتی و خراب دل را به عشقِ ساقی ابرار داده ایم ما را امیدِ زندگی و روزگار نیست جان در بلای یارِ جفاکار داده ایم صابر ترانه ساز و غزلخوان بُوَد مدام ما گنجِ دل به دلبرِ عیار داده ایم
برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۵۹۹ [ چهارشنبه ۱۳۹۶/۱۱/۱۸ ] [ 20:41 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
