|
| ||
|
سخن روز |
در مکتبِ عشقِ خدا درسِ وفا آموختم در نزدِ استادِ قضا، صدق و صفا آموختم مستم ز جامِ عشقِ او عاشق شدم بی خویشتن آئین مهر و دوستی درسِ وفا آموختم رستم من از هستی، خوشم، در عالمِ مستی خوشم در نزدِ مردانِ خدا، علم الخفا آموختم عمری منم پا بست او، سرمستِ چشمِ مست او تا گشته ام پیوستِ او، رازِ فنا آموختم از جان گذشتم سر خوشم، سوزم، شرارم، آتشم سر باختم، دل باختم، سرِّ خدا آموختم صابر صفا شد پیشه اش سرِّ خدا اندیشه اش گفتا به دارالعلمِ حق رمزِ ولا آموختم برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۳۹۹ [ یکشنبه ۱۳۹۵/۰۹/۲۱ ] [ 22:32 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
