|
| ||
|
سخن روز |
آئینه دارِ طلعتِ زیبای دوستم مفتونِ عشقِ رویِ فریبای دوستم در باغِ جانفزای فرح بخشِ زندگی پا بست سروِ قامتِ رعنای دوستم گشتم مقیم گوشه میخانه امید مست و خرابِ ساغرِ صهبای دوستم روشن شدست دیده جانم ز نورِ عشق از خود گذشته عارف و بینای دوستم بی شک و ریب واقفِ رازِ حقیقتم عمریست محوِ حُسنِ دل آرای دوستم در آسمانِ دل که تجلّیِ ذاتِ اوست ناظر به نورِ زهره زهرای دوستم چون اشتعالِ عشق شرر زد به جان و دل دیوانه وار واله و شیدای دوستم رسوای عشق مفتخر و اهلِ بینش است دارم بس افتخار که رسوای دوستم باشد خبیر صابرِ کرمانی بصیر از دل زند ترانه که دانای دوستم
برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۴۰۱ [ یکشنبه ۱۳۹۵/۰۹/۲۱ ] [ 22:7 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
