|
| ||
|
سخن روز |
ساغر به کف آمد برم پیر خرابات مغان
گفتا چرا دلخسته ای ای عارف سلطان جان
گفتم ز دنیا خسته ام در کنج غم بنشسته ام
گفتا بنوشی جام می از دل برد رنج گران
گفتم ریاضت پیشه ام، یاد خدا اندیشه ام
گفتا که بردی بهره ای از عمر و هستی و زمان
گفتم کسی یارم نشد، یار وفادارم نشد
گفتا خدا بد یار تو، ای نیک خوی و مهربان
گفتم به چشم ناکسان چون خاک ره بی ارزشم
گفتا ندارد ارزشی، دوران عمر بی ضمان
گفتم امام انس و جان کی میشود رویش عیان
گفتا حضور دل طلب او بر تو می گردد عیان
گفتم بگو ذکری به من تا وارهم از هر الم
گفتا هو المولی بود نام حسین آن جان جان
گفتم معز با نام هو آن اسم نیکو می شود
گفتا مگو با این و آن راز دل و سر نهان
گفتم بگو راز از روان، گفتا به من ای رازجو
از امر حق آمر بود در جسم و تن، روح و روان
گفتم خدا باشد کجا، آن ذات پاک کبریا
گفتا به هر جا بنگری باشد ولیکن لامکان
گفتم چه باشد راه دین تا وارهم از ظلم و کین
گفتا محبت با یقین مفتاح جنات و جنان
گفتم گذشتن از جهان شرطش چه باشد کن بیان
گفتا ز خود فانی شدن در نور عشق جاودان
گفتم مرا فارغ نما از قیل و قال و ماجرا
گفتا خموشی پیشه کن با ذکر حی بی نشان
گفتم که رمز عشق را، با من بگو با صد نوا
گفتا اساس زندگی عشق است و راز آن نهان
گفتم بهار عمر ما، تا کی بود ای با ولا
گفتا چهل سال ار رود آید به جسم و تن، خزان
گفتم کجا امن و امان باشد بگو ای رازگو
گفتا بود باغ جنان، رضوان جان دارالامان
گفتم به صابر کن نظر این نیک نام نیک فر
گفتا بروی من نگر، بگذر ز هر سود و زیان برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره 627 [ چهارشنبه ۱۳۹۵/۰۶/۱۰ ] [ 20:34 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
