|
| ||
|
سخن روز |
مُهرِ خاموشی نهادم بر دهانِ خویشتن شکوه‌ای دیگر نیارم بر زبانِ خویشتن بارِ محنت بس‌که افزون شد به دوشِ جانِ من می‌کشم خجلت بسی از روی جانِ خویشتن آشیان گم کرده، آن مرغم که سرگردان شدم سال‌ها باشد که دورم ز آشیانِ خویشتن بحرِ موّاجِ غمِ دریای طوفان‌زای عشق منقلب‌حالم، من از شور و روانِ خویشتن مبتلایِ درد عشقم پایمالِ جورِ دوست خو گرفتم با غم و آه و فغانِ خویشتن سوختم در آتشِ سوزانِ هجران روز و شب ساختم با غصه و رنجِ نهانِ خویشتن صابرم دیگر ندارم طاقت و صبر و قرار قالبی بی‌روح باشم در مکانِ خویشتن
[ پنجشنبه ۱۴۰۳/۱۲/۰۹ ] [ 12:40 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
