سخن روز

پيوندهای روزانه

برخوان شاه حسن و محبت، گدا شدم
از دیدنش خجسته و حاجت‌روا شدم

دلدار، دل ز سینه‌ی تنگم ربود و رفت
دیوانه‌دل به بند بلا، مبتلا شدم

بیرون شده‌ست دامن صبرم ز دست دل
افسون چشم شاهد شیرین‌ادا شدم

دیدم بقای زندگیم بود در فنا
تسلیم عشق یار دلم شد، فدا شدم

عمری هوای لاله‌رخان بوده در سرم
از بس که ناله کرده دلم، بینوا شدم

در بیخودی تجلی جان گشت جلوه‌گر
از خود گذشته قابل فیض خدا شدم

راضی شدم به حکمِ خداوند و صابرم
در عالمِ صفا و حقیقت، رضا شدم


برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۴۲۹
[ یکشنبه ۱۴۰۳/۱۲/۰۵ ] [ 17:30 ] [ آذر ]

.: Weblog Themes By Iran Skin :.

درباره وبلاگ

اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي
ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي
بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم
ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي
از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است
دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي
آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم
ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي
كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست
غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي
من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم
ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي
افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم
سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي
ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس
ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي
مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم
آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي
شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم
دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي
از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت
آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي

                صابر کرمانی
امکانات وب
فروش بک لینک طراحی سایت