بشنوی حديث از جان، لا اله الا هو
نغمه دلِ خوبان، لا اله الا هو
شاهدِ ازل رُخ را بهرِ ما نمايان كرد
هر طرف شدی تابان، لا اله الا هو
از تجلي الله، جانِ پاكدل آگاه
نغمهاش ز عمقِ جان، لا اله الا هو
آشنای راهِ عشق، از بلا نپرهيزد
گويد از دلِ سوزان، لا اله الا هو
راحتِ روان جویی؟ جان و دل مصفا كن
ذكرِ مؤمن از ايمان، لا اله الا هو
در جهانِ پرُ غوغا، فتنهها بود بر پا
دافعِ بلای آن، لا اله الا هو
شد كليدِ گنجِ دل هُو ز او عطا ميجو
مشكلت شود آسان لا اله الا هو
از افق شود طالع، كوكبِ ولای دل
آن حقيقتِ عرفان، لا اله الا هو
صابرا خزانِ عمر، در رضای جانان كوش
تا چو گل شوی خندان لا اله الا هو
برچسبها:
کاروان شعر,
غزل شماره ۷۷۷