|
| ||
|
سخن روز |
من عاشقِ رخسارِ بُتی غنچه‌دهانم در باغِ وفا قمری خوش‌نطق و بیانم امروز به شیرین‌سخنی شهرۀ شهرم شیرین‌سخن و بلبلِ گلزارِ جهانم مِهر رُخِ رخشندۀ او جلوه‌نما شد روشن شده از پرتوِ او روح و روانم مِهر تو بود در دل و فکرت به سرِ من تا شعلۀ عشقت به دلم هست، جوانم افروخته ذراتِ وجودم شود از عشق چون نامِ نکوی تو بیاید به زبانم رندانه ز تشویش و ز ترغیب گذشتم شد نامِ هنر، نقش به سرلوحۀ جانم وحشت به دلم نیست ز افکارِ عمومی هر چند که دلگیر ز اوضاعِ زمانم آسوده ز غم صابرِ کرمانی شیدا زد نغمه که خاکِ قدمِ پیرِ مغانم برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۵۴۰ [ پنجشنبه ۱۴۰۰/۱۱/۱۴ ] [ 14:4 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
