|
| ||
|
سخن روز |
سالها در بحرِ حیرت غوطه‌ور گردیده بودم تا که از رازِ محبت باخبر گردیده بودم ظاهری آرام و جانی پُر تلاطم داشتم من او نمی‌داند که من خونین‌جگر گردیده بودم کیست او آن شاهدِ نامهربانِ فتنه‌جویم سالها از عشقِ او شوریده‌سر گردیده بودم نقشِ لوحِ خاطر من بوده عکسِ روی ماهش بسکه گشتم محوِ رویش بی اثر گردیده بودم گوهرِ مقصود آمد در کفم از فیضِ عشقش بی‌نیاز از نام و کام و سیم و زر گردیده بودم شمعِ خودسوزی سراپا بوده‌ام در بزمِ اُنسش از شرارِ آتشِ دل، شعله‌ور گردیده بودم روی دل را جانبِ هر خودپرستی کی نمایم عارف و روشندل و صاحبنظر گردیده بودم دم به دم در کشورِ جان و روانِ خویشتن خوش بی‌خود از خود عازمِ سیر و سفر گردیده بودم سروِ آزادم ز سنگ و چوبِ طفلان فارغم من برگ و باری نیست من را بی‌ثمر گردیده بودم صابرِ شیرین‌کلام و نغمه‌خوان و بی‌امانم در میانِ عشقبازان، نامور گردیده بودم برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۴۵۱ [ یکشنبه ۱۳۹۹/۰۴/۰۸ ] [ 21:20 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
