|
| ||
|
سخن روز |
روز و شب مجنون صفت دیوانه دل، فریاد کردم هر کجا رفتم من از گلزارِ رویت یاد کردم عاشقم، دیوانه ام، آواره ام، سرگشته باشم با خیالت، خاطرِ ناشاد خود را شاد کردم مستِ مستم از نگاهِ چشمِ مستِ دلنوازت شور و سرمستی در این دیرِ خراب آباد کردم تا شدم پیمانه نوشِ باده توحید و وحدت خویش را از دامِ نفسِ پُر فسون آزاد کردم عالمی خوشتر نبود از عالمِ عشق و محبت از غمِ شیرین لبی صد شور چون فرهاد کردم گاه با سیمرغِ ذکر و فکر در قافِ حقیقت بال و پر بگشودم و خود را بسی فرزاد کردم صابرم آئینه دارِ طلعتِ زیبای یارم ترکِ خودخواهی نمودم، ذاتِ حق را یاد کردم برچسبها: کاروان شعر, غزل شماره ۴۲۳ [ جمعه ۱۳۹۹/۰۲/۰۵ ] [ 21:11 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــهي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـهي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــهي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقهي خون است دلســوختـــهي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــدهي بـــيسرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــمپـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شدهٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آوارهي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــدادهي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم والهي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
