|
| ||
|
سخن روز |
به صبح و شام منِ زار یاعلی گویم به دامِ غصه گرفتار یاعلی گویم علی حقیقتِ مطلق ولیِ حق باشد به دل بود غمِ بسیار یاعلی گویم علیست وفقِ عدد (لا اله الا هو) چو بختِ من شده بیدار یاعلی گویم ز راهِ عشقِ علی، حق شناس باید شد ز سوزِ عشقِ شرربار یاعلی گویم علی جمالِ جمیلش به قلب و جان زده نقش شوم چو غرقه افکار یاعلی گویم علیست آنکه مثالش در این جهان نبود به وصفِ آن شهِ ابرار یاعلی گویم محمد و علی، چون نورِ واحدند بدان به نورِ حضرتِ دادار یاعلی گویم فدای حُبِّ علی جان و مال و هستی ما شدم چو محرمِ اسرار یاعلی گویم همیشه ذاکرِ ذکرِ خدا بود صابر به باغ و گلشن و گلزار یاعلی گویم برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۶۱۴ [ جمعه ۱۳۹۸/۱۰/۲۰ ] [ 19:4 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
