|
| ||
|
سخن روز |
با داشتنِ میل و هوس بی هوسم من با ناله و اندوه و محن هم نفسم من سرمست ز دیدارم و پیمانه کش عشق فارغ ز میِ شهوت و میل و هوسم من صیاد مکن سعی که پرواز نمایم عمریست گرفتار به کُنجِ قفسم من ای قافله سالارِ غمِ عشق، نما رحم از قافله عشق تو وامانده کسم من در دیده صاحب نظران شاخِ امیدم هر چند که بی قدر تر از خار و خسم من در قافله عمر ز دل ناله برآمد آهسته که دلخسته ز بانگِ جرسم من صابر شده ام آتشِ عشق است مقدس با موسی جان در طلبِ آن قبسم من برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۶۷۵ [ دوشنبه ۱۳۹۶/۰۶/۲۰ ] [ 20:28 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
