|
| ||
|
سخن روز |
هدف تیر غم و وحشت جانم چه کنم مایه رنج و عذاب دگرانم چه کنم کاش از قید قفس مرغ روانم برهد خون جگر در قفس تنگ جهانم چه کنم ناله از سینه سوزان کشم و نعره ز دل همدم ناله و فریاد و فغانم چه کنم شکوه کردم که ز من یاد نکردی ای دوست نروی یک نفس از خاطر و جانم چه کنم الفت روح تو با روح پریشان من است رخنه کردی به دل و روح و روانم چه کنم در نهانخانه دل عشق تو را جا دادم من گرفتار غم و رنج نهانم چه کنم شاهد و یار و دل آرای پری روی منی نام نیکوی تو آید به زبانم چه کنم صابرم پیشه من صبر و شکیبائی بود این زمان از غمِ عشقت نگرانم چه کنم برچسب‌ها: کاروان شعر, غزل شماره ۵۶۷ [ سه شنبه ۱۳۹۶/۰۱/۰۸ ] [ 22:55 ] [ آذر ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
