پُر شدم از عشق آن نامهربان باور نکرد

                            رحم بر حال من و این قلب غم­ پرور نکرد

    محبت تلقینی نیست ساختگی نمی­ باشد حسی است باید درک شود و آثارش نمودار گردد. خدا کند این احساس در کسی به اندازه من رنج آور و غم ­فزا نباشد، لحظه­ ای نتوانسته­ ام خاطرات گذشته ­ام را فراموش کنم بارمنت آشنایان،زجرمحبت دوستان، ناروایی بولهوسان، کدورت خاطر نامهربانان، سخنان و نوشته­ های تلخ و شیرین پیروجوان، همه و همه رنجم می­ دهند، ازجسمم می­ کاهند، روحم را در طوفانی از اضطراب و دگرگونی­ ها فرو می­برند چه می­ شود کرد؟

این ناله­ ها و فریادها این شکوه و شکایت­ها از دل من است کسی را که با تمام وجودم دوست می­ داشتم باور نکرد نهال دوستی و الفتی را که سالها با خون دل و اشک چشم بارور کرده بودم از بیخ و بن برکند، مرگ با همه تلخی­ هایش برایم شیرین­ تر از شهد شده است.

خیلی­ ها به زندگی به ظاهر آرامم به نام بی دوام و پوچم، به طرز اندیشه و افکارم به مهر ورزیدن دیگران نسبت به من غبطه می­خورند، و لیکن من می­دانم و درون آشفته­ ام به قول "حسن هنرمندی" شاعر هنرمند:

بهار می­ طلبد شعر تازه­ ای و هنوز

                                   دلم ز حسرت سال گذشته لبریز است

می­ گویند اثر یا آثار هر کسی نشان دهنده روح و روان و فکر و میل و خاطرات اوست هرچه نوشتم هرچه شعر گفتم شراره­ هایی از دل سوزان و جان فروزان من بود:

خنده بر لب شعله در دل سوز در جان داشتم

باز دفتری را گشودم و نوای روان و بیان احساسم را بر روی آن پراکنده کردم این خارهای خارستان اندیشه­ ام را به کسانی نمی­ سپارم که از نوک خار سخنان نیش­دار آشنایان دلهایشان ریش گشته و هیچ مرهمی آن زخم­ ها را مداوا نکرده است فقط آنها به دلم تقدیم می­ کنم که زخم­هایش عمیق­ تر گردد شاید زودتر نابود شوم...

25/12/1344

صابر کرمانی