هنرِ عشق به از هر هنری میباشد
زین هنر در دل و جانم اثری میباشد
عشق میورزم و در عالمِ جان سیر کنم
از محبت به دلم بال و پری میباشد
داغِ غم هست نشان دل صد پارۀ من
حاصلِ داغِ غمش چشمِ تری میباشد
آبیاری بنما نخلِ امیدِ دل را
شاخِ امید و وفا را ثمری میباشد
یک نفس خاطرِ آسوده ندارد همه عمر
هر که او طالبِ گنج و گهری میباشد
عاشقِ خسته به دل شعلۀ سوزان دارد
در سراپای وجودش شرری میباشد
صابر از نورِ محبت چو دلش روشن شد
خاکسارِ شه صاحبنظری میباشد
برچسبها:
کاروان شعر,
غزل شماره ۲۰۷