|
| ||
|
سخن روز |
دوش دیدم غلغل و آشوب در میخانه بود رشک فردوس برین آن مجلس شاهانه بود
پیر روحانی مبیّن بود و ساقی پیشوا جلوۀ نور ازل در ساغر و پیمانه بود
ساقی روشن روان آمد سر خم را گشود دور ز آن بزم حقیقت زاهد و بیگانه بود
باده نوشان را دمادم داد رطل و جام می هر طرف شور و نوای نغمۀ مستانه بود
لطف ساقی شامل مجنون و عاقل گشته بود مست و بیخود هر طرف دیوانه و فرزانه بود
عاقل از یک جرعۀ آن باده شد سرمست عشق در سماع و وجد و شادی واله و دیوانه بود
شمع رخ افروخت ساقی در میان انجمن گرد روی انور او هر دلی پروانه بود
از برای اهل ذوق و شوق، بزم انس دوست مسجد و دیر مغان و کعبه و بتخانه بود
کنج دل شد مخزن گنج محبت از ازل جای گنج شایگان در گوشۀ ویرانه بود
تا بکی از خودپرستی دم زنم از ما و من ترک خودخواهی کنم این نکتۀ جانانه بود
صابر کرمانی از ظاهر پرستان کن حذر کاین سخن گفتار نغز اوست کی افسانه بود
برچسب‌ها: صابرکرمانی, کاروان شعر [ چهارشنبه ۱۴۰۰/۰۶/۲۴ ] [ 19:19 ] [ من از خیال تو یک دم جدا نخواهم شد ]
|
درباره وبلاگ  اِنـصــاف نـبــاشـد كـه تــو مــا را نشانسي ايـن كشتــه‌ي احـساس و بـلا را نشناسي بازيــچـه‌ي اطفــال و پــــريشـان ز مـلالـــم ديـــوانـــه‌ي اَنگشت نــمــــا را نشنـــاسي از مكــر و فريبِ تــو دلم غرقه‌ي خون است دلســوختـــه‌ي عشـق خـــدا را نشناسي آرام نـــــدارم نَـفـسي مـــحــوِ جــنــونـــم ايـن دلــشــده‌ي بـــي‌سرو پا را نشناسي كس با خبـر از وحشتِ تنهائي مــن نيست غـــم‌پـَــرورِ آغـــــوشِ جــفــا را نشنـاسي من بحرِ پر از جـوش و خروشِ غــمِ عشقم ايـــن عاشـقِ با مـهــر و وفــا را نشناسي افسون شده‌ٌ چشمِ سيه مستِ تـو باشم سَـــرمسـتِ خـــرابــاتِ صفــا را نشناسي ايـن درد مـرا كُشت كـه نشناخت مـرا كس ز آن نيـز بَتـَــر چــونكه تـــو مـا را نشناسي مــن زنـده بــــراي دلِ شـــوريـــده ســرانم آواره‌ي صـحـــــراي فـنــــا را نـشنـــــاسي شُــــور دلِ مــن شــور بيـــافكنده بـه عالم دلـــداده‌ي پُــر شُـــور و نـــــوا را نشناسي از خـويش بُـــريدم چو شدم واله‌ي عشقت آن صـــابــرِ از خــويش رهـــــا را نشنـاسي صابر کرمانی |
| [ طراحی : توسط وبلاگ صابر کرمانی ] [ Weblog Themes By : iran skin ] [Google+] | ||
